Pędzi, pędzi pociąg, znika świat w oddali
Do szyby przyklejasz mokry nos
Wiezie nas ten pociąg, na mazurskie wody
A tam już nas czeka żeglarza los

Jedziemy, jedziemy tak koła turkocą
Mazury, jeziora, ach, poczuć ten wiatr
Kanały i słońce, i żagle do nocy
I piękne Mazury, ach, to inny świat

II. Pędzi, pędzi pociąg, świat spod kół ucieka
Pociąg w niebo frunie, w ciepło snów
Między kanałami, między jeziorami
Na żeglarskim szlaku będziesz znów

Jedziemy…

III. Pędzi, pędzi pociąg, świat spod kół ucieka
Jacht nasz jak ten pociąg szybko mknie
Tylko na twój uśmiech. ciągle jeszcze czekam
Hej, czas rzucić cumę, uśmiechnij się!

Jedziemy…

opr. sł i arr. muz.: Januariusz Bizoń